GÖNÜL NEYLESİN...

GÖNÜL NEYLESİN

Zaman akan su misali biter takvimler,

Arzuları yarım kalmış gönül neylesin.

Günler aylar geçiverdi döner mevsimler,

Baharını kışlar almış gönül neylesin.

Kara kaşın ahenginden avare olmuş başı,

Namını zikrederek dolanır dağı taşı,

Bir ahu göz bela etmiş serine bu ataşı,

İçten içe ona yanmış gönül neylesin.

Halin gören olmak ister derdine çare,

Bilmezler ki gam yüküdür kapanmaz yare,

Mutluluğu sayılıdır ahı kederi pare,

Başındaki garip halmış gönül neylesin.

Kavurur her yanını incecikten bir sızı,

Yarin yüzünü görür rahata erer bazı,

Kim saldı sevdalara kimden aldın bu hazzı,

Gözün yummuş aşka dalmış gönül neylesin.

Vuslat uzaklarda yalan bir düştü,

Tutamadı ümidini elinden düştü,

Vakti geldi gidişlerin payına bu düştü,

Ayrılık kapıyı çalmış gönül neylesin..

Muhammed İMAMOĞLU