GELMEDİN...

GELMEDIN

Gelmedin, son hayal de yanıp kül oldu..

Bu deruni kavgada kırılan gönül oldu..

Şimdi menziller elem; yürek duman; sine çak..

Devleri mahkum eden hayatım şimdi helâk..

Gelmedin; yıldırımlar düştü hülyalarıma..  

Nasıl kıydın be zalim, masum rüyalarıma..

Sana doğru her adım neden hep ölüm sunar..

Seni her andığımda renk solar desen yanar..

Hangi rüzgar böyle sabırla koşar ardından..

Hangi el nakış nakış gergef dokur ardından..

Susarsam anlatır mı seni göklere tarih?

Bensiz olur mu sabah, güler mi kara talih..

Gelmedin koptu zincir parçalandı anılar..

Sardı bütün ruhumu tükenmeyen ağrılar..

Kalbimin pembe köşkü harab oldu gelmedin..

Bahçesinde açan gül türab oldu Gelmedin..

Bil ki kıyamet kopsa bu ateş sönmeyecek..

Heyhât! Şair mehtaba bir daha dönmeyecek...

NURULLAH GENÇ