SENİN İÇİN ÖLMEK NE GÜZEL

SENİN İÇİN ÖLMEK NE GÜZEL

Senin için ölmek

Bütün yolların sana çıkması ne güzel yâr

Beni bu koca şehirde yalnız bırakma.

Akşamın kızıllığında bul beni.

Ufkun denizle sarmaş-dolaş olduğu yerde kucakla.

Hani kan kırmızı ağlar ya gökler aydınlık tükenirken,

İşte ben ;

Göklerin yanağından süzülen gözyaşıyım yâr!

Ufukta kaybolan kuşların kanadında gözyaşım var.

Ey yâr!

Gecenin karanlığında bul beni.

Gecenin göğsü delik deşik olduğu demde kucakla.

Hani gecenin bağrı yanar ya perdeler çekilirken,

İşte ben;

Gecenin bağrındaki yangınım yâr!

Yıldızların ateşli alınlarında yangınım var.



Toprağın sıcak bağrında bul beni,

Toprağın sinesi parça parça olduğu demde kucakla.

Hani toprağın içi sızlar ya tohum çatlarken,





İşte ben ;

Toprağın içindeki sızıyım yâr !,

Tohumların çatlayan bağrında benim sancım var.





Suçum sevmekse benim.

Cezası sevdam olsun en karasından.

Sürsünler beni

Fersah fersah uzaklara salsınlar.

Boynumu vursunlar.

Ömrümün üstüne binlerce kalem kırsınlar,

Ne çıkar...



-Ölümden ötesinde senin olman ne güzel yâr-



Sen ateşler yakıyorsun içimde ;

Ben külünden şiirler yazıyorum.

Sen uzaklara atıyorsun.

Ben vuslatın için ağıtlar yakıyorum...

Yüreğimde sancı

Yüreğimde hâr

Ben senin için yanıyorum yâr...



Senin için Ya’kub gibi yanmak ne güzel.



Hasreti tac diye saçıma taktın,

Hicran avuçlarıma aktı bir duâ sonrası.

Dualar yetmez oldu yâr !

Dualar yetmez oldu ...



Dönmemek için geriye.

Bütün gemileri yaktım.

Korsan kalyonlarında ırgatlık yaptım.

Ben senin aşkın için dönüşü olmayan yollara girdim.

Seninle başladığım bu yola yüreğimi verdim.

Gün-be-gün kem bakışlar önünde bittim.

Bir kutlunun gözyaşıyla büyüttüğü güller.

Ölmesin diye,

Bin defa ölmeye yemin ettim..



Ben seni ölümüne sevdim yâr.

Ölümüne sevdim.



Senin için ölmek ne güzel...



Nurgül ÖZCAN